Ազատ գյուղի ողբերգական հրդեհից հրաշքով ողջ մնացած զինվորականին լրագրողը հարց տվեց՝ ինչպես էին վառում վառարանները:
«Մեզ համար փայտ էին բերել, կտրել էինք, թեփը լցրել շշերի մեջ, մի քիչ դիզվառելիք ավելացրել:
Գդալ-գդալ լցնում էինք՝ որպես կպչան, դրա մեջ ոչ մի վտանգավոր բան չկար»,- պատմեց Գարուշը:
Հարցին՝ կա՞ր արդյոք ավտոբենզին, նա պատասխանեց՝ կար տրակտորների համար:
